Sen yine yoksun… Şiiri - Muhteşem Eraslan

Pencere önlerinde çürüyen dirseklerim
Nasır tuttu artık
Ağlamaktan yorulan yüreğim gibi,
Beklemekten yoruldum
Günlerdir
Ne sen geldin
Ne de sesin
Gün ışığı gözlerimden çekilirken
Sen yine yoksun
Bak gün yine teslim oluyor geceye
Kokunun rüzgarların artık uğramaz oldu mahalleye
Ayak seslerinden bi haber kaldırım taşları öksüz kaldı
Bahçedeki çiçekler susuz
Bense yalnız kaldım
Sen yine yoksun
Şehrin ışıkları bir bir sönerken
bi sokak lambası birde ben vardım seni bekleyen
Belki yarın gelir diye söylenirken...
Sen yine yoksun
İklimlerde beni yavaş yavaş terkederken
O son sözlerin kulaklarımda çınlıyor hala
'geçti artık'
Geçen neydi geçmeseydi ne olacaktı
Yıllarca bu soruyu sordum kendime
Ne çığlığım ne suskunluğum
Nede sonsuz bekleyişim
Bu çınlayışı susturmaya yetmedi
Ben hala pencere önünde
Giderken unuttuğun kırık düşlerle
Seni bekliyorum
Ama sen yine yoksun...