Karanlığı mesken etmiş oturan bir şey görüyorum
Kalabalıkta sessizliğinin yankısını duyabiliyorum.
Zulmetin sessizliği ses eklerken zihnime
Geçmişimle bütün bağlantımı kesiyorum.
Kesildi…
Uzaktan tanıdık bir çığlık duyuyorum
Ses fersah tanımadan erişmekte özüme
Her fersahta bir uzaklık bir yakınlık
Artık bağrım zahmetten defaatle usanık
Olacağını düşünemediğim şey miydi, değildi.
Sezemediğim ama, gördüm bir kuş uçuyordu.
Geniş mi geniş kanatlı alaycı bir kuş
Kanatları gümüş, her çırpınışında bir savruluş.
Savruluşu iç acıtıyor; bu ne yara bu ne huz?
Havadan yarama bir özlem basıyor sanki tuz.
Derin derin deşince bağrından çıkıyor bir dehliz
Işığında ayrı bir giz, karanlığında canavarca bir iz.
İncindiğimi hissediyorum, incitiyor acılı, yaralı kuş
Evde olması gerekiyor, gerektiğini biliyorum.
Almışlar evinden sesini yine de duyuyorum
Tanıdık sesinde bir şarkı, bir yaşamak seziyorum.
Ne bileyim işte tuhaf şeyler, tuhaf şeyler
Sen benimle yan yana ipten bir kolye tuhaf bazı şeyler
Kesilince ayaklar yerden kalır mı kolye(kalır mı baş) , yalancını besle!
Böylece ikimiz de özgür, ama neden yabancı bir hisle?
Koptu kolye, öldü baş.
Bir gece yarısı saat 3 ölü adamın kuşundan kaçmak
Seslendiğin her yerden duyuyorum yaşamak, yaşamak…
Ağaçtan kaçmanı söylerim, yani evinden her yerden her yerden…
Sen yine ölüsü asılı ağaçta neden alaycı kuş?
Uç…
Uçtu kuş gece yarısı, asılı ağaçtan düştü hamak
Peşindeyim hemen, nedir ki zincirler içinde yaşamak
Sen bilmezsin burada tuhaf şeyler, tuhaf şeyler oldu
Gümüşler uçtu, alaycı kuş yeryüzünden gökyüzüne savruldu.
Yabancılıktan öte, yabancılık içinde
Gecenin payesi meyit bir şaşkın
Izdırabı duvarlar arasında hep taşkın
Izdırabıyla göklere verir veryansın veryansın
Zamandan mekandan ayrık bir kuş ötmekte
Alaycı kuşun sesi bir çok yerden gelmekte
Yine işte yine tuhaf şeyler, tuhaf şeyler
Sen misin tuhaflığı temaşa eyler…
Velhasıl tuhaf şeyler, tuhaf şeyler oldu
Alaycı kuş daha da uçtu, hep uçtu, hep uçtu
Bilinmez ne oldu? Kuş yok mu oldu?
Ondan payemize düşen üç tüy oldu...
Kimbilir alaycı kuşun içinde neler koptu?
İçimizde yaşadığımız garipliklere ithafen…
Bendeniz iflah olmazdan alaycı bütün kuşlara…
Kayıt Tarihi : 12.12.2024 11:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Burada alaycı kuş imgesi aslında içimizde, hayatımızda karşılaşılan zorluklar, kayıplar ve insan ruhunun karmaşıklığnı anlatıyor. Karanlık ortamda bir şeylerin kaybolduğunu ve geçmişle bağlantısının kesildiğini kuş imgesi ile göstermek istedim. Bu kuş kimi zaman bir umudun simgesini, kimi zaman ruhun yarasını ve kimi zaman da insanın hüznünü taşıyor. Alaycı kuş özgürlük arzusunun bir sembolü olmasının yanı sıra kayıp ve dıuygusal acılarımızın gamsız habercisi. Ama özellikle 6. kıtadan itibaren bu kuş sevgiliye dönüşüm yapıyor. Sen benimle yan yana ipten bir kolye kısmında ayrı bir imgeleme söz konusu. Sevgili ile yan yana gelince veya o sevginin rehaveti ile mutluluktan ayakların yerden kesilmesi ve ayaklar kesilince yerden boyundaki kolye yani boğaza geçirilen iin idam ipine dönmesi ile başın aklın kafadan gitmesi hali. İdam ipin kopmasıyla aslında nefes alıp yaşamaya devam etme durumu mevcut olması gerekirken öldü baş dememin 2. sebebi yanyana olma durumunun sonlanmasinin vermiş olduğu elem ve üzüntüden dolayi aşkından ölme durumunun gerçekleşmesi. Kalır mı kolye, kalır mı baş evet kalmaz, yalancını besle. Böylece ikimiz de özgur ama neden yabancı bir hisle. Yani aslında ipin kopması ve boncuklarin dağılmasıyla evet bir özgürlük hali mevcut ama uzaklaşmanın da verdiği yabancilik hissinden kaynaklı ikimiz de özgur ama neden yabancı bir hisle? İkinci kitabın son satırında ise sen neden ölüsü asılı ağaçta alaycı kuş? Her katil bıraktığı eserini görmek için geri döner. Burdan hareketle tabiki yine alaycı kuş yani ne yaptığını bilmez sevgili olay mahalinde. Ama her yerden onun sesinden duyuyorum yaşamak yaşamak dizelerinden de her şeye rağmen hala kuşun acısını isdirabini duyma hali ve her halini de anlama hali mevcut. Bu tarz duygularda bütün duygular bir yasanir. Sevginin içinde öfke, ofkenin içinde şefkat. Devamında da zaten onca siteme ragmen yine de bir şefkat ve merak durumu var. Hala iyi bir nedene yorma hali var. Velhasıl içimizde yaşadığımız bütün garipliklere ithafen bütün alaycı kuşlara bu şiirim. İyi okumalar...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!