Sen Yine de Kendin Ol! Şiiri - Mehmet Şahan

Niyet eylemiş buğday Hac’ca gideyim demiş,
Düşünmüş kara, kara; kimi bulayım demiş?
Hac’dan dönene kadar, vekil bırakmak için,
Kim tutar ki yerimi, seçim yapayım demiş?

Önce gitmiş arpaya, meramını anlatmış,
Başlamış birer, birer kulakları çınlatmış!
Düşünmeden atlamış buğdayın teklifine,
Sevinçten uçmuş sanki arpa çok da rahatmış!

İçinde dertmiş zaten, kıskanırmış buğdayı,
Bu durum fazlasıyla memnun etmiş arpayı!
Büyük bir heyecanla, başlamış sorulara,
Söz hakkı istemeden, beklemeden sırayı:

“Sen yokken buralarda, halkın unu biterse,
Halk gelip de kapıma, un olmamı isterse!
Ne yapayım sen söyle? Şimdi burda hazırken,
Boynum kıldan incedir, buğday kardeş dilerse!

Gidince buralardan atmasınlar çamuru,
Demesinler sonunda Hac da kimin umuru?
Eğer mecbur kalırsam, henüz gitmeden söyle,
Aç kalmasın insanlar, kaynatsınlar bulguru!

Şimdi geldi aklıma, misafirler gelirse,
Misafire sormadan kendi karar verirse!
Oklavayı sallayıp açarlarsa yufkayı,
Baklava olayım mı? Yapmasını bilirse! ”

Yeter artık! Dur hele, bu kadarı çok fazla,
Fazla öten kargalar, bir olur mu hiç kazla?
Şahan der ki ey cahil, gitme bu kadar hızla!
Sen yine de “kendin ol”, bilirim ki yakışmaz,
Vekil, asıl olur mu? Böyle cilveyle, nazla!