Sen Yine de Gel Şiiri - Melih Kul

Sen yinede gel gözbebeğim,sen yinede gel...
Şafak ağarır gökyüzünden,geceye seni sorar...
Sırılsıklam bir akşam üstü;
Ağlar Meriç,ağlar Fırat,vita kutusunda yetiştirdiğin "filiz" ağlar...
Gökten iner Tanrı,Melek ağlar!

Sen yinede gel gözbebeğim,sen yinede gel...
Ey beni benden alan gözlerin,
Ey ömrüme ceza yağdıran sözlerin,
Bıçak sırtında ölüm beklerken ben;
Yeminler edilir,sevda üstüne,
Kör bir balıkçı yemin eder,
İyi şiir okuyan bir ozan...
Geceye kelepçe,ömrüme mühür bu yemin!

Sen yinede gel gözbebeğim,sen yinede gel...
Bir çocuğun gözlerinde seni gördüm,kimsesiz bir akşamüstü;
Paramparça yer,paramparça gök,paramparça yüreğim...
Gel yapma,sevdalı bakan bir çift göze gebeyim!
Ellerin dökülür gökten kar diye,
Ömrümün en güzel yerine yağar...
Ağlar Zozan,ağlar Kaş,Allahu-Ekber diye bir dağ ağlar!

Sen yinede gel gözbebeğim,sen yinede gel...
Rabbine sığınırsın bir akşamüstü,
Cennet istediğini zanneder?
Halbuki gözlerindir cennet...
Hasretin bir mavzer ağzı;
Karada gök,gökte yer,yerde su...
Ömrümü çalan sözlerin ağlar!
Bir kente bir hasret yağar,
Bir çağ yangınından arta kalan bir roman ağlar.
Ağlar yer,ağlar gök,ağlar deniz;
Bir köşede oturur RAB-BİN ağlar!

Sen yinede gel gözbebeğim,sen yinede gel...
Bir yangının ortasında gel!
Bir savaşın başında...
Bir kavganın sonunda...
Ölüm geldiğinde gel mesela!

Sen yinede gel gözbebeğim,sen yinede gel...
Çünkü yaşamada bir sevme biçimidir,
Ölmekte!