Sen Yine De Şiiri - Yunus Çimen

Dağ olup dudaklarıma yığıldı katran bir sessizlik.
Oysa her bir zerremde prangalanmış çığlıklar bekliyor.
Kaçtıkça kaskatı kollarına sığındığım o sensizlik,
Beni kırk yıllık oğluymuş gibi merhametle seviyor.
Körler bile gizledim sandığımı apaçık görüyor,
Sen yine de görme.

Neyi anlatsam orta yerinde bir eksiklik , hüzünlü bir yarımlık kaldı.
Zaman akreple yelkovanın beşiğinde durmaksızın sallandı.
Çağlar eskidi de unutmadım, daha anlatacaklarım vardı,
Sen yine de sorma.

Biraz olsun mecalim kalmadı kimseyi dinlemeye.
Ezber nasihatler tesirsiz ilaçlar gibi geliyor bedenime.
Her söz sanki gönlümün surlarını dövüyor.
Her ses kulağımın aciz zarını delip geçiyor,
Sen yine de susma.

Ortalığa düştüm senden sonra yollar aşırı.
Her gören halime acıdı , her duyan ahvalimi kınadı.
Hele çocuklar bir ağızdan hunharca kahkahayı bastı,
Sen yine de gülme.