Sen Yıldızları Çok Severdin

Sen yıldızları çok severdin
Bense seni çok severdim
Diz dize oturup mehtaplı gecelerde
Uzun uzun yıldızlara bakardık
Elele tutuşur bir yıldızın kaymasını beklerdik
Ve içimizden dilekler tutardık
Her yıldız kaydığında
Sen neyi dilerdin bilmiyorum ama
Ben hep seni dilerdim
Bu aşk hiç bitmesin derdim
Ve sana için için kızardım
Çünkü sen yıldızları benden çok severdin
Bu yüzden onları çok kıskanırdım
Ve onlara nazar değdirip düşürdüğünü sanırdım
Bir gün beni de yüreğinden kaydırmandan
Ya da ellerimden bir yıldız gibi kayıp gitmenden korkardım
Ellerini tutar uzun uzun gözlerine bakardım
Derin düşüncelere dalar gizli gizli ağlardım
Sorduğun da sana yalanlar söylerdim
Mutluluk gözyaşları bunlar derdim
Saçlarımı okşayıp sende ağlardın
Bir yandan üşürdün gecenin ayazında
Bir yandan ellerin terlerdi avuçlarımda
Sonra güneşin kızıllığı belirirdi ufukta
Yıldızlar mum gibi sönüp kaybolurlardı uzaklarda…

Ve bir gün korktuğum geldi başıma
Sende kaybolup gittin bir mumun kararışında
Şimdi arar oldum başımı koyduğum dizlerini
Avuçlarımda terleyen ellerini
Yıldızlara benzeyen gözlerini
Ben yıldızları hâlâ seyrediyorum ama
Sen yoksun artık yanımda
Ellerin belki başka avuçlarda
Gözlerin başka bakışlarda
Ama yıldızlar aynı yıldızlar
Ve ben hâlâ seyrediyorum onları yokluğunda
Elimde yarı solgun bir kırmızı gül
Ve gözlerin hayal meyal aklımda
İçimde derin bir sessizlik, bir yaralı gönül
Büyüdükçe büyüyor sensizlik, her yıldız kaydığında
Biliyorum sende yıldızları seyrediyorsun şu anda
Çünkü hâlâ yıldızlar kayıyor uzaklarda
Sen beni unuttun, mahsun bıraktın buralarda
Bende seni unutacağım son yıldız kaydığında

Rotterdam,07-03-2003