Sen Yeter Ki Gel De Şiiri - İbrahim İnecik

Giriş
\\
Eski bir fotoğrafa takıldım mavim..
Hani Mimoza'dan dönerken.. Vapurdayız.. rüzgar saçlarımı dağıtmış..
Parmakların denklaşöre basmış o an... Ve durmuş zaman..
Gölgen çıkmış üzerimde.
Gülümseyen gözlerime dikkatlice bakınca..
Seni Gördüm..
Asırlar sonra.. Sevgilim....
Seni Gördüm göz bebeklerimde..
\
(sitem)

Ah ettim sana.. tüm şiirlerimin arasından..
Resimlerini yaktım dün gece bir kibrit alevi eşliğinde..
dudaklarımdan ismin döküldü küllerin üstüne..
Raks etmeye başladı bana musallat ola ifritler..
ah.. Yâr..
Ben Resimlerini yakıyorum.. sen beni..
Ve her gece.. Küllerimden yeniden ‘’sen’’ diye doğuyorum.

(Tanımlama)

Beni Boşuna bekleme dünya..
Şu an Kendimle İç Savaştayım..
Ağır bi yenilgi tatmıştım; Milattan önceydi Sanırım..
Yâr demiştim olmayan birine.. Yüz'ü hafızamın derinliklerinde..
Kalu Bela'da görmüştüm sanırım..
Ordandı İşte.. ordandı..
İlk Sevda'ya yanışım...

(İstem)

Bana bir Sus payı bırak gürültülü ölümler arasında..
Adım Adım git benden sevgili..
Caddelerde vurulan sensizliğin üzerine..
Adi Adımlarla.. yavaşça....
Ürkütme hüzünlü kumruları..
Mor Menekşeleri soldurma sakın..
Taşlarını düşürmesin üzerine Ebabiller..
biterim ben.. Sevgili...

(ve Özlem....)

Sana gelmek sevgili.. Asırlar Ötesinden..
Bir masaldan kaçar gibi.. Leyla İle Mecnun; Ferhat İle Şirin misali...
ayrılık Dağ olsun Önümde!
sen yeter ki Gel de!
Dağlar.. Denizler.. Nehirler..
Sana gelmem için erir birer.. birer...
Sen yeter ki gel de....