Sen Yeter Ki, Gel.. Şiiri - Furkan Dovan

Lütfen,
Yanlış insanlardan sıyrılıp,gel.
Ben yalnızlığımı boşarım senin için,
Hiç celsede..
Sen yeter ki,gel..

Çok şey mi istiyorum?

Biraz,sevsen diyorum;
beni sev,sen..

Alkış tutsa yüreğim, çocuk gibi sevinse..

Ya da sevmeden önce ‘anlasan’..
Evet doğru tahmin, sensin işte sen!

Derinlemesine ve sıcak duygularımla ördüğüm
Şu birkaç satırı giysen diyorum üzerine, anlasan..

Yaran olsa diyorum yaran,
Gocunsan..
Yazdıklarımı biraz olsun üzerine alınsan..

Yüzün varya,yüzünü hiç başka yöne çevirmesen,
Asla sırt çevirmesen bana, öldürmesen..

Günah çıkarır gibi!
Gülüşünle beni teselli etsen..

Tamam kâbul,
Biraz aşırı dozda yüklemiş olabilirim sevgini kalbime,
Emin olabilirsin ki her geçen gün ayyuka çıkmakta..

Al işte sana ‘açık açık’ söylüyorum;

Onu bunu bıraksan da,
beni bırakmasan..

Seviyorum, çare sizlik içinde..
Elimden bir şey gelmiyor,
Kalbimden geliyor bu tutsaklık, engel olamıyorum..

Neyse uzattım yine, ama sen,
Geçmişteki tek yaram,
Gelecekte ki tek duamsın..

Kabul olması için umutlarımın bir an olsun
yorgun düşmediği..