Sen, Yemyeşil Üstümde Çayır, Çimen

Giyinmiş dert kuşağını, ruhum boz-bulanık
Gözlerimden süzülüyor yaşlar gamzelerime.
Sarıya çalan hüzün dönüyor kıpkızıl içimde
EyvAllahsız umutlar kopartıyor yangın figanı.

Düne sarılıyorum, bu günüme darılıyorum
Yarınlarıma hiç bir anlam, tat veremiyorum
Gönlümün silme vakti gelse de bir bir anıları
Sırra kadem basıyor, içimdeki tüm kötülükler.

Yanardağ volkanım, oluk oluk akıyorum sana
Bilmezsin ki küllerimden bir sen doğacaksın
Ve yıllar sonra yemyeşil üstümde çayır çimen
Yeryüzündeki güller, papatyalar sen olacaksın.