Sen yarattın
Beni sen yeniden yarattın
Kendimi atölyene attığımda
Kızgın kor ateşinde eritip
Demirci ustası gibi
Şekil verirken
Bazen
Yumuşak dokunarak
Okşayarak
Bazende
Sert vurarak
Beni yeniden yarattın
Sen
Şekillendirdin atölyende
Bazen
Tornada yonttun
Planyada düzeltin
Presine bağlayıp
Kalıbında şekil verdin
Bazan sert
Bazen yumuşak vurarak
Sert baktıgında
Yeniden prese baglanacagımda
Çılgına dönerdim
Kendimi gözyaşlarında
Bulurdum çaglayıp akan
Dudak büktügünde
Yeniden örsün üzerinde
Acı çekecegimden
Ağlardım gizli gizli
Beni sen yarattığın için
Tapınsam diyordum
Kahkahalar atıp güldügünde
Sen benden bir ben yaratın
Ayaklarına turap olmak için
Derviş gibi hırkamla
Tapınaktan tapınağa koştum
Saçlarını her okşadığımda
Dudaklarında
Aşk şerbeti içtim
Kirpiklerin duruşunu
Ve sayısını
Tek tek usanmadan
Her defasında saydım
Zarar gördügümde
Ölmeyi ve öldürmeyi
Şidetle istediğimi
Düşledim defalarca
Aşkı sevmeyi acıyı
Ve ölmeyi öldürmeyi
Senin atölyenden ögrendim
Çünkü beni sen
Yeniden yarattın atölyende
Kızgın kor ateşinde
Örsün üzerinde
Tornanın aynasında
Presin tablasında
Sevmeyi sevilmeyi
Beklemeyi öğrettin
Seviyorum
Sevmenin acı verdiğini
Her sevenin sevilmediğini
Bile bile
Kor ateşinde yanacağımı
Bile bile
Yinede umut taşıyorum
Bellimi olur
Seven sevilir diye
Kayıt Tarihi : 27.10.2009 23:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!