Sen Yanımdayken Bile Özlüyordum Seni.

Geçmiş ömrümün, kırılgan çocukluğumun,
Bilmediğim bir gününde takılı kalmışım.
Ben hala o günü yaşıyorum:gözlerim sana kapanıyor.

Sevdan,
Uyumaktır karın üstünde, donmak pahasına.
Ben seni ölümüne sevmişim meğer, ölmüşüm.

Ağırdan, tanıdık bir sızı sarar yorgun bedenimi.
Adın silinir aklımdan, dipsiz kuyulara düşer gibi olurum.
Düşlerime karlar yağar, suskun yanım dillenir.
Yüreğimin surlarını kuşatır bakışların.

Sesinin yankısında, uyanır içimdeki küçük çocuk.
Koyu karanlık gecede bir ben olurum sevdanın şahidi.
Durgun göller üzerinden, beklerim doğmayan güneşleri.
Ve... ayrılık kuşanır ağız dolusu gülüşlerin, kısık gözlerin.

Şimdi ben, hüzün dolu şiirlere gebeyim.
Ayaz gecelerde bir başıma,
Ben sana üşürüm.
Yağmur yüklü bulutlar kokunu getirir bana.

Sen yoksun...
Hayalin bile çok bana, yalnızım.
Bana ait,
Ağladığım gecelerim var şimdi.

Unuturum sanma sevdiğim.
Herşeyi unutmak isteyecek,
Hiçbirşey unutamayacaksın.

Sen yanımdayken bile özlüyordum ya seni.
Şimdi daha çok özlüyorum sensizlikte.