Sen volkan aşkısın Şiiri - Hakan Özüçelenk

Şaştım kaldım, bu kadar mı aşkın?
Meğer sen beni çoktan esir almışsın.
Ne vardı ki sende, unutulmamış sevda?
Zaman bile silmeye yetmiyor, hep yanımda.

Düşündüm uzun uzun sonuca vardım.
Yarım kalan bir şeyler dürtüyor anladım.
Ya o güzellik belkide o da saplantım.
Şimdi her şey uzak sadece ben yakınım.

Bu kadar şans çok az aşığa nasip olur.
Böyle güzel bir kız hep önümde durur.
Aşkım dilsizdi sana gözlerim konuşurdu.
Şimdi ise boşuna gönül arzusuna koşturur.

Daha mı güzeldi aşkın böyle sessizi?
Küçük kız güzelliklerin en eşsizi.
Kalmadı şimdi aşkın hiç bir izi.
Benim suçum, aşkına yanıtım yetersizdi.

Neden küçük kız, aşkına çare olamadım?
Bedeninin her hücresine sarılamadım.
Sevdiğim halde aşkıma sahip çıkamadım.
Hakkını helal et seni aşkta yalnız bıraktım.

Küçük kızın sevdası ondan büyüktü.
Duyduğu bir acıyla boynunu büktü.
Geçip karşına, 'seni seviyorum' demedim.
İşte o zaman içindeki arzu ölmeyecekti.

Sen bir volkan aşkısın içimde her an ateş.
Şimdi aşkımız önüne bulut geçen güneş.
Bizim aşkımız hayatta kaybettiğim güreş.
İkimiz birbirimize olmalıydık eş.