Sen Vermedin Zalim,Benim Canımı

Bu dünyada herkesin yuvası var,
Benim düzenimi yıkan utansın.
Gönlümün üstünde açan çiçeği,
Yerinden koparıp söken utansın...

Gözüm yok dünyanın saltanatında,
Doğruluktan şaşmadım hayatımda,
Dostluğa gönülde taht yarattım da,
Üstüne yılanca, çöken utansın...

Ah ile tükendi çileli ömrüm,
Bir kere inandım bin kere öldüm,
Aşık der vefayı toprakta gördüm,
Doğduğu topraktan bıkan utansın...

Sevgiyi şüpheyle yaşatamayız,
Ekmek veren ele taş atamayız,
Nasılsa kaderle baş edemeyiz,
İçinde nefreti tutan utansın...

Sen vermedin zalim benim canımı,
Gurbet ettin bana öz vatanımı,
Ömrümü tüketip yaptıklarımı,
Bir anlık öfkeyle yıkan utansın...

murat nail güney