Aynısı oldu güzün,
Bahar sensiz bilseydin.
Gönlü yordu ya hüzün,
Gül açardı gülseydin.
Karanlığa gündüzün,
Güneşiydin gelseydin.
Yola dikilen gözün,
Hasretini silseydin.
Gönlümü ettin teslim,
Kederin sellerine.
Bel bağlamış tesellim,
O seher yellerine.
Dolu sinem boş elim,
Mecburum ellerine.
Son demde yaktı közün,
Kül etmeden erseydin.
Ne kadar sonrasına,
Demiştin beni bekle.
Kalbimin sormasına,
Çok dedin beklemekle.
Özlemin vurmasına,
Birde bilinmez ekle.
Bu olmasın son sözün,
Vuslata gün verseydin.
Oysa...Sen... Sen vefa'ydın...
Sen benden gitmeseydin.
12.01.2020
Erkan SaltanKayıt Tarihi : 13.1.2020 09:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erkan Saltan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/13/sen-vefa-ydin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!