Sen ve Yokluğun Şiiri - Yaşar Kemal Seçkin

Saat gece oniki
Yine sensizlikle geçen bir gece
Yine gece galip sensizliğe
Kırıntı gibi küçük anlar yetmiyor
Sensizliğin boşluklarını doldurmaya
Ne gecelerin tadı kalıyor sensiz
Ne gündüzlerin çarpıcı coşkusu
Kalbimin bile hissizleştiğini farketmek
Her zaman kokan çiçeklerin kokusunu duymamak
Her zaman açan güllerin güzelliğini görmemek
Her zaman kalbi ısıtan sevgiyi hissetmemek
Delirtiyor, mahfediyor insanı..
Bana küçük hatıralardan başka birşey
Küçük neşeli anılar ve büyük hüzünler bırakan sen
Bir gün bana gelmeye karar verirsen
Kalbimdeki sevgi bitmeden
Bahçemdeki son gül solmadan
Ellerim senin yerine boşluğu sarmadan
ve ecelim kapımda adımı sormadan gel
Bana geleceğini bilirsem eğer
İnan ki bir ömür beklemeğe değer.