Sen ve Tophane…
Bir yolcunun durağısın,
Sınıf ve kişilik tanımı yapılmaksızın.
Güzelin buluşma noktasısın,
Gözlerden ırak, lakin Antalya’nın göbeğinde.
Bir erkeğin kaçamak yerisin,
Sevdalının birlikte dua ettiği.
Ayakların altına sunansın,
Antalyalının gözüsün, limanı tepeden gören.
Sevdalar yazılmıştı,
Şiirler okunmuş veya sunulmuştu sevgiliye,
Orda başlamış olan en keskin aşklarda,
Orda sona ermişti en acı şekilde.
Bazen gözlerdi aşkların anahtarı,
Bazen surlar idi isyanları dinleyen,
Bir liman vazgeçmedi yosundan,
Bir isyan etmedi boyundan büyük dalgalara.
Hani derler yaa,
Sen,
Sen … ve gözlerin yoktu bu akşam,
Limanda suskundu,
Gözlerim açtı duyguya,
Gözlerim kapanıyordu,
Gözlerim yorgundu,
Gözlerim gitmek istiyordu,
Vedalaşıyordum artık tabure ve masamla.
Sen,
Sen yokmusn sen,
Sen belirdin yaa köseden,
Kapanan gözlerim…
Dirilen cenaze misali,
Beni terk edip karşılıyordu seni.
Hani derler yaa,
Sen,
Sen bu gecenin müjdesisin ruhumun…
Yarınımın falı,
Geleceğimin kaderi,
Son nefesimin sözüsün sen…
Mehmet AYDEMİR 08.09.2012 SAAT 21:14
Mehmet AydemirKayıt Tarihi : 8.9.2012 23:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tophane cay bahçesi ve gözlerimin gördüğü siluet. Sevgili iş arkadaşım Cannur Solum’a itifen.
şiirde sade bir kullanılmış sözcükler büyük bir ustalık ve titizlikle yerlerine yerleştirilmiş,daha ne istenir ki. kutlarım....
begeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (12)