Sen Ve Tanrının Gözleri

sen ve tanrının gözleri
Seni anlatmak senin bile ötende ey can
Seni anlatmak için tanrının gözlerine bakıyorum
Sokağı sandık kıran duruşuna sarı saçlarına yalın ayaklarına
Eğreti çocukluğunu ısıtan avuçlarına yırtılmış sevinçler taşıyan ellerine
Umutsuzluğu çıldırtan gözlerindeki tebesümlüğe
Gözlerinden beslenen denizine dalıp gidiyorum
Sen kendinden fazla bir şeysin ey can
Seni anlatmak dini tasfir etmek kadar güç
Seni anlatmak güç ey can
Seni anlatmak tarihe bir mide kasıntısıyla hüzünlene bilmektir
Seni anlatmak göz dahi bütün gözeneklerle ağlaya bilmektir.
Seni anlatmak şiir gözlerinde hayata kapanmaktır
Seni anlatmak kirpiklerinin saçağına sarılıp yağmuru seyredebilmektir
Seni anlatmak kaşlarını yüreklere takıp çatık kaşlarla hayata çatabilmektir
Çöl yangını bir susuzlukla umudu çatlak dudaklarına süre bilmektir seni anlatmak
Sen kendinden fazla bir şeysin ey can
Seni anlatmak güç ey can
Seni anlatmak bütün olasılıkların ötesine geçmektir
Seni anlatmak fıtratan bir avuç su alıp kızıl denize dökmektir
Bir zenci şefkatiyle beyaz kardeşini okşayabilmektir seni anlatmak
Seni anlatmak geleceği sofrasına açtığınca çalınan kızderiliye hüzünlene bilmektir
Seni anlatmak tanrının gözlerinden beş kıtaya düşen beş damla olabilmektir
Seni anlatmak Allaha inanmaktır..