Gözlerin kaldı gözlerimde.
Öylesine derin baktılar ki yüreğime,
Bu derinlikte kayboldum günlerce.
Baktıkları çok uzun zaman değildi halbuki
Ama öyle derinlerdi ve içimdelerdi ki
Ne olduğunu bile anlayamadan sonu geldi
Ve sonunda dipte buldum kendimi.
Şimdi yüzeye hızla çıkan biriyim.
Nefes almaya doğru çıkıyorum seninle.
Sensin kurtarıcım,yaşama bağlılığım.
Sensiz bir hiçim bunu anladım.
Al bu yürek senin olsun.
Ne yaparsan yap onunla.
İster vur ister okşa
Razıyım senin her yaptığına.
Aşk da sensin sevgide
Yaşam da sensin ölümde
Varlıkta sensin yoklukta
Can da sensin bedende.
Herşeyim sensin.
Kayıt Tarihi : 26.10.2008 03:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Soner Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/26/sen-ve-sensizlik-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!