Sen Ve Sen Şiiri - Ramazan Ruzgar

Bir gün seni gördüm yalnızlığın ve sessizliğin ufkunda
oturuyordun tek başına yalnızlık kahvesinde
bir kırgınlık bir yorgunluk vardı üzerinde,
sitem edercesine bakıyordun bana taaa yıllar öncesinden...
Kim bilir Belki de sendin bu başı boş yaşam denizinde kim bilir..
Bir buluttu bu sonsuz gönlümü temsil eden işte sen benim bulutumdun sonsuz gömlüm de gezinen..

Bir umut bir cesaret geldi içime geçtim karşına haykırmak istedim sana aşkımı ama nafile
iki kuru sözcük döküldü dudaklarımdan o kadar seni seviyorum..
Sense boş gözlerle bana bakıp bende dedin sadece bende..

Artı buluşur olmuştuk aynı kafe de tutuşurken el ele
anlatırdım sana aşkımı..
Sense bomboş gözlerle bakar...
sadece gülümserdin..sadece..
Aylar geçti sen hiç değişmedin..
Solar olmuştu aşkımız bir gül gibi oysa ben sen ne üç günde solan bir güle nede bir günde batan bir güneşe benzetmiştim bir tanem ben seni yüreğime yazmıştım bir tanem yüreğime....

Oysa böyle mi bitecekti aşkımız
hani hiç bitmeyecekti sevdamız hani
kuşlar hep bizi fısıldayacak..
şarkılar hep bizi anlatacaktı ne o oldu o günlere..

Geçtim karşına sordum sana; söyle dedim senin için deydim..
seninse yaşlı gözlerle bana bakıp sustun sadece bir hiç dercesine..
işte o zaman anlamıştım senin güzelliğinin ve sevginin
beş para etmediğini..
BU BENDE Kİ AŞK OLMASA............