Sen ve saire Şiiri - İlhan Özdemir

gözlerin
sanki bir kafenin en kalabalık saati
kahveler, çaylar, insanlar
ordan oraya gidiyorlar
heyecan var, aşk var
her şeyden önemlisi
içinde bereket var
mutluluk var
ellerin
müstakil bir evin küçük bahçesi gibi
çeşit çeşit çiçekler
ama çok değiller
en fazla iki taneler
gayet bakımlı ve içten
içeriye davet eder gibiler
saçların
çocuğunu besleyen annenin çabası adeta
vazgeçmeden ve kararlı bir çaba
sağa sola savrulan bir kol
hem sevgi var hem emek
şefkat göstermeye yarayan bir yol

bahanedir yemek
boynun
bir gayrimüslimi secdede görmenin şaşkınlığı
bir aydınlanma anı
bir yola gelme hikayesi
o an durduramazsın zamanı
gururlu bir gözyaşı belki
tamamlayabilir bu zerafeti, bu şıklığı
kaşların
eski bir pusulanın kıbleyi gösteren ucu gibi
bir tılsımı var sanki
kimse yönünden saptıramaz
neyi nereye istersen çevir
o kendini hiçbir şeye kaptırmaz
devir adeta doğruluk devri
kirpiklerin
yaşlı bir kadının camdan halı çırpışına benzer
yavaştır temposu ama şiddetli
ağır bir süzülme
kapanışı bir deprem kadar hiddetli
her defasında biraz daha arınma
seyretmek bile ne kadar zahmetli