Sen ve masal Şiiri - Nuran Şahin

İki bahar geçti sensiz, iki ilkbahar
Kimbilir daha kaç kış, kaç bahar var
yaşanmamışlardı, yaşanmayacaklar...
Sana demirleyip yelkovanı
hapsettim tüm saatlerde
gitmem gerektiğini söylediğin anı.
Zaten bütün yelkovanlar sendeydi de
ne zaman hapsedeceğmi bilmiyordum;
aşk denilen yalanı..
Unuttum, başımı göğsüne yasladığımda
saatler nasıl çalışırdı...
Haklıydın; başımı göğsüne yasladım diye
yüreğim göğsünde ağlamaya nasıl alışırdı....
Ben de alışmadım sana, hiç özlemedim seni.
Ellerim uzakta olmasa da tutmak istemeyecektim zaten elini..
Sana alışmadım,
seni yaşamadım,
seni sevmedim uçsuz bucaksız,
Masum, alacaksız..
Sevmedim hiç 'cimcime' deyişini,
sevmedim hiç özleyişini..
Sevmedim seni hiç sevmedim, sevmedim, sevmedim..
hiç kimseyi sevmediğimden daha büyük sevmedim..
Sevmedim;
Kayseri'den döndüğün günün akşamı
hemen beni aramanı.
Sevmedim; 'hiç mi özlemedin, azıcık da mı' diye sormanı..
Yine sevmedim;
evvel zaman içinde;
bir kırmızı mercimek çorbası hikayesi ardından,
sessizce ellerime uzattığın avuçlarından,
İçine ayrılık tuzu eklenmiş
bir tas kırmızı mercimek çorbası almayı.
Aslında sen kırmızı mercimek çorbasını hiç bilmezsin,
ve bilmem ben de ellerinden almayı..
Bu yüzden hep 'Sel Alırdı Çarşamba' yı'
Çarşamba' yı sel alırdı;
senin hiç bilmediğin,
benimse hiç görmediğim;
'Kırmızı Gülün Alı' kalırdı..
Ben de sevmedim işte yanında olmayı
seni bilmeyi, görmeyi,
seni kıskanmayı,
sana nazlanmayı, sana sızlanmayı
hiç birini de sevmedim..
Tek bir şeyi sevdim yaşadıklarımdan;
Bitmesi gerektiği söylenildiği gün,
merdivenlerden inerken yavaş mecalsiz,
ardımdan bakan herhangi biri vardı.
Benim kocaman, ıslak yüreğim,
onun da aramayacağımdan emin gözleri vardı...
İşte, ben sadece o günü sevdim.
Tek gerçek olan o gündü.
Sen hiç olmadığın kadar gerçektin,
ben zaten gerçektim.
Zaman, mekan her şey gerçekti..
Bir gerçek daha vardı;
sen umursamamaya alışıktın.
Yıkılan kalelerin, kül olan şehirlerin ise
tüm acısını ben çektim..
Sen;
Sezen Aksu şarkısı dinlerken
bir damla yaşın yanağımdan süzüldüğü ansın.
Sen;
yapamadıkların, olamadıkların kadar gerçek,
yaptıkların kadar yalansın...
Biliyorum;
İki bahar geçti sensiz, iki ilkbahar,
Kimbilir daha kaç kış, kaç bahar var;
yaşanmamışlardı, yaşanmayacaklar.....