Karanlığın çığlığını dinliyorum gece çok geç.
Atılan bir taş gibiyim hedefsizce.
Kuş sesleri, kelebek çırpınışları, ağaçların hışırtısı yok yanımda.
Karanlıklar yaşadıklarım olur neylersin.
Bana bir rol verilmişti karanlık bir rol.
Rengarenk bir oyun oynadım ve tükendim
Bilmezler neler çektiğimi türküsünü yitirmiş mahluklar.
Kalbimin tik taklarında gezinir durur ölüm.
Bana sen biçilmiştin kırık bir saz gibi.
Çalamadım seni ve karanlıkları.
Söyleyemedim kalbimin şarkısını.
Boynuma bukağı gerilmiş neylersin.
Allah’ım gönlümün neşesini ver.
Delsin karanlığı ve ihanetin gözbebeklerini yüreğim.
Allah’ım karanlığı elimde eriyen bir halka yap.
Kalbim sadece seninle dolsun Allah’ım.
Kayıt Tarihi : 18.2.2015 22:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fatih Ataşçi](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/18/sen-ve-karanlik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!