Sen Ve İstanbul. Şiiri - Ziya Gökmenoğlu

SEN VE İSTANBUL

Bir başına değilsin elimden kayıp giden,
Sendin bana daha çok İstanbul,u sevdiren,
Bu yüzden acım derin, şimdi ikiniz birden,
Gözlerimde tüttükçe ne ölü ne diriyim
Ben sizi candan seven size aşık biriyim.

İstanbul senle güzel sen burada güzeldin,
Senin yerin ayrıydı yere göğe bedeldin,
Sana ne oldu böyle, yoksa göze mi geldin,
Sendin İstanbul’u da yaşamı da sevdiren
Sendin tek dayanağım, beni çekip çeviren.

İçimde bir çelişki ruhumda kararsızlık,
Yüreğimde şüpheler yönümde tutarsızlık,
Gitgide yoğunlaşan bir aşırı yalnızlık,
Sardı ki dört yanımı sıra sıra dağ gibi,
Dönülmez yollar gibi, saf çelikten ağ gibi.

Bir beni buldu kader, sonunda bula bula,
Sancılı yıllar kaldı önümde kala kala,
Yaşantım girmese de arzulanan bir yola,
Veda zamanı geldi sevgili İstanbul’a
Elveda can dostlarım sana ve İstanbul’a
sana ve İstanbul’a…

Ziya GÖKMENOĞLU
30 / Mart / 2011