Sen ve Ben, İkimiz... Şiiri - Samile İlter

Bir düş sokağında,
Bulmuştuk birbirimizi,
Sen ve ben, ikimiz.
Senin tavırlarında bir rahatlık,
Ben de ise bir telaş.
O gün için yaşamıştık bunca yılı,
O günü belkemiştik yüzyıllarca,
Kavuşamayanlara inat...
Sonra elele verdik seninle,
Düşler kurduk aslında,
Hiç gerçekleşmiyecek,
Asla tutmayacağımız sözler verdik birbirimize,
Yeminler ettik ki hepsi yalandı...
Umutlarımız oldu, hayallerimiz birde,
Bizim bir şehrimiz oldu,
Hani hiç gidemiyeceğimiz...
Sokaklarında dolaştık sabahlara kadar,
Hani hiç olmayan sokaklarında...
Bilmem ki niye etmiştik,
Yerine getiremiyeceğimiz yeminleri,
Tutamayacağımız sözleri niye vermiştik...
Sonra biz inkar ettik hepsini,
Böyle biteceğini biliyorduk galiba,
Biraz da bundan kolaydı her şey...
Ama bile bile herşeyi yine de...
Sevdik, sevildik hatta,
Ve sonunda inkar ettik,
Sırf böylesi daha kolay diye...
Tüm tutkulara inat inkar ettik,
Sen ve ben ikimiz...