perişan olan bensem,
kor gibi yanıyorsam
neden mutlu bir yüz bırakırım geride
patavatsız yalnızlığıma çatarım
özlemler karışır huysuzluğuma
ağlasam sesim çıkmaz,
karardıkça, aşklar yazarım uykusuzluğuma
her sabah sana uyanırım,
her akşam, yalnızlığa çekilen bir perde
hiçbiri gitmiyor ikisi bir arada
bir de çekilmez oluyor bu hayat
sen ve ben gibi…
Kayıt Tarihi : 5.12.2005 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!