Bugün kendimi cezalandırıyorum. Dışarı çıkmak istemiyor ayaklarım, dudaklarımda dağınık,
huzursuz bir gülümseme.
Rakı masası da yok bilinçaltı meyhanemde.
Bayat bir çay koydum seni anlatıyorum kursağımda birikmiş demode kelimelerle…
Kafamın içi sanki siktiri boktan bir keşmekeş.
Lan bırak seni bulmayı, kayboluyorum gölge geçirmeyen içimin dehlizlerimde..
İki oda bir salon kalbimin odalarında geziniyorum. Her defasında çelme takılmış bir şekilde çakılıyorum kafamın üstüne.
Yaşım mı 40 yoksa bedenim mi kocadı ayırt edemiyorum artık…
İçimi yürüyüşe çıkarmalıyım, ait olmadığım başka bir mahalede…
Kayıt Tarihi : 19.2.2022 15:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İSTANBUL

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!