Sevdiği kişinin aklında olup olmadığını düşünmeye başladığında, yıkılıyor insan. Bildiği tüm urfalılar aklına geliyor. Bir o türkü bir bu sıra gecesinde olası geliyor. Alası geliyor mikrofonu eline ve delice haykırmak aşkını tüm doğuya. Ben yandım sizde yanın demek geliyor içinden. Buda yıkıyor haliyle tüm beni. Böyle aşk mı olur böyle acı mı dedirtiyor duyana. Diyorsun ki zaten sen de silik bir ruhdun bir zamanlar. Ne aklındaydın, ne yanında ne de düşünde. Ne bir bakışın vardı nasibimde, ne de onore eden bir söz. Tam olması gerektiği gibiydi hayalim oysa. Bodrum'da beyaz mavi bir ev. İki de haylaz bebek. Tam uyurken uyandıran. Yalansız ve duru bir hayal. Olması gerektiği gibi sevdim sevgili ruhunu. Olduğu gibi de söyledim içimdekileri. Ne eksik ne de fazla. Ben bu kadar çıkar gülüm ne de olsa. Bana inansan var ya, demiştim. Evet demiştin hafızandaysa? İşte o zaman anlardın demiştim, bir çocuğun bayramdan bayrama aldığı hediyesindeki mutluğun verdiği hissi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta