Sen, Uhud tepesinde sabırsız, yaydan çıkmış bir ok
Sen, göğsümün üstünde oturan Taif’ten bir taş
Sen, Kerbela’da Hüseyin’den bir damla su esirgeyen Fırat
Ben, kurtuluşun, son çaren, kaderine kazınan derin hendeğim
Ben, yüreğindeki buzdan putları kıran Mekke’nin fethiyim
Ben, ben sana gökten zembille inen her şeyim
Sen, gece yarısı tufanın ortasında kalmış bir gemi
Ben, pusulan, şimal yıldızın, yüreğine sığındığın Cudi
Ben, ben sana gökten zembille inen her şeyim
Seyran Özcan
Kayıt Tarihi : 27.3.2021 11:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyran Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/03/27/sen-ve-ben-962.jpg)
Zıt...
Yaşam ve ölüm gibi...
Ben, ben sana gökten zembille inen her şeyim...
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (1)