Sen ve ben Şiiri - Tunem Tunem

sen kısa saçlarıyla güzel gözleriyle masum bir kız çocuğu
ben en nadide mücevher bulmuş gibi şaşkın ve avare
sen elinde kitapları süzülürken sokakta
ben peşinde sessiz ve derinden takipte
sen bir parkta ahşap bir bankta bir melek
ben yanında gözlerinde kaybolan sevda arsızı
sen okul partisinde dans pistinde bir prenses
ben belinde ellerim müzik ritmiyle kokunu içime çekiyorum
sen ilk öpücüğün şaşkınlığıyla iz kalmasın diye dudağı silen ürkek bir ceylan
ben zafer kazanmış komutan edasında aşk şarhoşu
sen dikiş kursu camında sevinçli ve şaşkın gözlerime bakan
ben çakı gibi bir komando seni çok özlemiş saha hasret
sen merdivenlerden koşarak kollarıma atlayan gözleri parlayan
ben seni aşkla kucağımda döndürmekten başı dönmüş
bulutların üstünde
sen hatıra defterine fotoğrafımı yapıştıran verdiğim gülü koyan
ben o deftere sana olan duygularımı şiir yazıp anlatan
sen asker yolu gözleyen mektuplar yazan
ben o mektupları gözleyen her defasında ağlayarak okuyan
sen dünyamı başıma yıkan haberi bir çırpıda söyleyen
sen beni bir kalemde silen
sen koca bir aşkı yok sayan
sen sevdiğini bir ömür görmemeyi göze alan
ben bir ömür başına yıkılan dünyanın altında kalan
ben maziden çıkamayan takılı kalan
ben bir başkasının hayatını yaşamak zorunda kalan
ben o güne kadar öğrendiği tüm küfürleri sana sayan
sen yaptığı hatanın farkına vardığında vicdan yüküyle ezilen
sen beni kalbinden hiç çıkarmayan
sen sevdiğinde gördüğünü bir ömür arayan
sen aşkın gücünü geçte olsa hatırlayan
ben nefret ve sevgisi birbirine karışan
ben kalbiyle mantığı birbiriyle çatışan
ben seni hiç unutmayan sevmekten vazgeçmeyen
ben son nefeste de olsa sana kavuşma hayaliyle yanıp tutuşan