Sen yaktın çerağ-ı aşkı ben yandım duman duman ne de yakar
Sen çektin o mecruh oku atarken ben eyledim gönül telime onu târ
Sen demleri oldun zamanın ben ise çayhanlığı oldum düşlerimizin mekanı
Sen kadehleri çizdin ben içinde a’kanı
Sen bir saadet zamanı çizdin, ben bir umut yeşerttim zor sensizliğinde asanını,
Sen bastığın yerlerden yollar açtın ben yürüdüğün yerlerden dikenleri topladım hepsini
Sen def ile oyun eğledin gönlümden çıkan nidaları ben dinledim ölürken kullanırken aletlerin sesini
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta