Sen ve Ben Şiiri - Cenk Çetinkaya

Basitçe, sen ve ben: İkiyiz. Yüzlerimiz benzer, ihtimaller yoldas. İki olduk, sonra üç... Sözlerle örülmüş bir kafes, vaadedilmiş günleri.

Sen ve ben, içimize sığmayan bir heyecanla her kuytuda sevişerek dünyayı kurmadan önce. İcat edeceğiz sesleri ve sozleri. Ve sonrakilere bırakacağız uzerine fallar yazdimigiz, kürek kemiklerimizi.

Sen ve ben. İlk olacağız, sorulara ezber bir cevap ve ulu orta konuşulamayan bir sırrın anlaşılmaz fısıltıları, belli bellirsiz bir zamandan.

Sen ve ben, göğüsünün iki parçası, ciğerleri üzerinde bir şişip, bir daralan, kehribar aşkın.

Ne büyük bir erdemdir, sürüklenmeye tercih etmek, ölesiye yüzmeyi. Sen ve ben ikiyiz ve biriz, iki kolun attığı kulaç gibi.

Nasıl anacaklar bizi? Önce baştan çıkaracaklar. Arzularıyla sevişeceğiz. Ben seni yada sen beni ayartacaksın türlü oyunlarla. Tercih edecekler en çok hoşlarına gideni. Sonra aralarında konuşup kikirdeşecekler, başımıza toplanıp seyrederken kendinden geçmiş bedenlerimizi. Sen ve ben, bir asmayiz, meyvelerinin sayısız ruhu esrittiği.