Sen ve ben Şiiri - Mustafa Yaralı

Sen ki sendeki sen, Kâinatın zübdesi,
Sen seni aramadan, seni sen tanıyorsun!
Ben ki bendeki ben, belki kulluk rütbesi,
Ben bana varamadan, beni ben sanıyorsun.

Ebedi bir devletin, muktedir iktidarı,
Yed-i kudretindedir, faillik inhisarı,
Ne yana dönüp baksan onun vasfı didarı,
Mevcuda inanmayıp, mevhuma kanıyorsun.

Tarif ettiği adres, bize doğu-batıyken,
Şahdamarından yakın, beden ona çatıyken,
Görünen sıfatları, gören kendi zatıyken,
Müsemmayı bilmeden, ismiyle anıyorsun.

Toprakta birleşirler, ayrı olsa da beden,
Canlar zaten bir candır, bunca kavgalar neden
Senlik benlik değil mi, bu dünyayı dar eden,
Kaldır mezardan ölü, şöhreti-şanı yorsun.

Bütün varlık onundur, kim var olur varıyla?
Âşık aslını bilip, hoş olmalı yarıyla,
Yaralı, gafletinden, senlik benlik narıyla,
Cehenneme gitmeden, burada yanıyorsun.

16.03.2013…Mustafa Yaralı