Sen,
Karlı dağların doruğunda
Gün vurmuş bir ışık pırıltısı gibisin.
Yine sen,
Tüm gecelerde
Yakamozlardan şarkılar söyleyen
Lacivert denizler gibisin…
Ben ise,
Senin yokluğunda,
Gece ve taş duvarların tam ortasında
Sensizliğimle çarpışırım amansızca
Ve sonra,
Kendimi yine sende bulurum
Ağa takılmış balık çırpınmalarında…
Kayıt Tarihi : 24.3.2004 21:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
