Sen ve ben Şiiri - Halilcan Osmanoğlu

Akşam bitiyor,
geceye çeyrek var
yine aklımda yalnız,
yalnız sen varsın.
Şaşkınım düşlerimde,
beynimin taptığı çıplak beden,
öpüşümü bekleyen dudaklar.
Sarmaladığım hayalinin
o incecik belini
sıkmak mengene kollarımda,
arzularımın o incecik fikrinde
ulaşamadığım sen...
Çok duygusalım yine bu gece.
Zamanı durdurup uykulardan kaçmam gerek.
Penceremi açıp çıplak bedenimi,
tüm özgürlükleri yok edip,
düşlerine esir etmem gerek.
Tadamadığım o dudakları,
dokunamadığım çıplak tenini
arzularımın çılgınlığında
coşturmam gerek.
Gölgeni bile göstermeyen sen;
düşlerimin kadını...
Kaçtım yine bu gece
yatışlı uykulardan
ve
zamanı durdurdum hayalin için.
Dokundur artık çıplak tenini
on dört yaş titreyen bedenime.
Göğsümün en derinine dokunan
gonca memelerinle
sen ve ben çırılçıplak
arzunun coşkularına
karışalım bu gece...
Sabah yedi otuz
ve saatin zalim zırıltısı yani,
okul vakti...
Ben yine yalnızım yatağımda
nemli gözlerim ve
ıslaklığımla...