Coskun irmaklar gibiyiz
Gittigimiz yerlere tasiyoruz acilarimizi
Ve her sinirda yenileri ekleniyor yasantimiza
Coskun irmaklar gibiyiz
Suyumuza karisan her damla
Aci veriyor bize
Topragin emdigi her damlada
Hasreti tadiyoruz
Kimi yamaclarda cogaliyor
Azgin selalelerde azaliyoruz
Her ciftci bereketine saliyor bizi
Ve suladigimiz her fidanda
Yem oluyoruz insanogluna
Coskun irmaklar gibiyiz
Öfkemiz sürüklüyor bizi
Amansiz karanliklara
Ve her karanligi deliyoruz
Tasidigimiz ayin mehtabiyla
Kayıt Tarihi : 13.3.2009 15:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zafer Beyazdogan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/13/sen-ve-ben-493.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!