Sen,
İmkansız bir darbenin habercisi,
İç sesleri, tank paletlerinde ezilen
Yanaklarında, yüreğim gül yangını.
Ben,
Namluya sürülmemiş kurşun yarası,
Gözlerinin hedefinde siluetim,
Vur emrimi vermişsin suskunluğuna...
Sen,
Tetik düşüren elin titrek,
Sevdamdır dil, dudak, yürek hedefinde
Ve sen,
O çirkef sevdaların ar'sız maralı
Ben,
Yıkıntılar arasında el sallamaların,
Toz duman bir özlemin ağa babası.
Sen, sızım sızım özlemimin son yarası
Yıkılası bir şehrin, ar'sız yüz karası.
Sen,
Alıp başını gitmelerin son durağı,
Sıkılan her kurşunun tetik düşüreni,
Sen diyecektim...
Sen(i) ! sen oynaşlarında terk ediyorum.
Kayıt Tarihi : 23.2.2009 20:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Not: Bu bir şiir değildir. Kufrumun kibarcası. Ar denilen resmi geçitin boyalı yosmaları, Oynaşlarına takılı kalan sevdalarla beslenen erkek denen yüz karaları... Siz diyecektim, s..tir olun gidin. (*) Teşbihte hata olmaz, Ar'ı bilen yosma olmaz, yosma sadece kadından olmaz... (Sanal ata sözü)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!