Sen ve Ben Şiiri - Ali Karaca

Sen benim gönlümün açılan gülü,
Ben senin uğruna yaşayan ölü.

Sen aşk dünyasında mavi bir deniz,
Ben senin yanında yaşarım sensiz.

Sen tıpkı şirinsin salınıp gezen,
Bense bir Ferhat’ım dağları delen.

Sen taşırsın bir de Leyla edası,
Bende de Mecnu’nun gezer sevdası.

Sen kendi başına yaşayan aslı,
Ben derdinden oldum Kerem’den yaslı.

Sen benim dünyama ışık saçan nur,
Ben seni kendime saymışım uğur.

Sen karlı dağlarda açan bir çiçek,
Ben seni sevmişim taa mahşere tek.

Sen solmayan çiçek gönül bağında,
Benim sana sevdalı gençlik çağında.

Sen her gece doğan çoban yıldızı,
Sineme saplanmış tatlı bir sızı.

Sen ırmak olup da akan çağlayan,
Ben garip yoluna her gün ağlayan.

Sen hasret çölünde gülümseyen gül
Ben hep senin için şakıyan bülbül.

Sen her seher esen neşeli rüzgar,
Ben seni seveli dünya bana dar.

Sen gönül tahtıma hükmeden biri,
Ben senin kapının oldum esiri.

Sen çaresiz kalbin derdine derman,
Ben senin yoluna adanan kurban.

Sen bu kainatı nurlayan güneş,
Ben seni arayan garip çilekeş.

Sen aşk şadırvanı, sen bir içim su,
Ben sana aşığım budur doğrusu.