Sen Ve Ben Şiiri - Süleyman Köse

en çok imkansızlığını sevdim ben senin
benimdin ama uzaktın
gerçektin ama düştün
vardın ama yoktun
imkansızımdın ama beklediğimdin
hep yarınlarıma taşıdığımdın
aşkındı beni benden alıp boyun eğdiren
aşk sendeydi,sen bendeydin,ben tutkun.....

neye yapsam ne yana dönsem hep sen
nasıl becerebiliyorsun her anımda her yerde olabilmeyi
dünümden vazgeçip bugün ve yarınlarıma haciz koyan
şimdi soruyorum kendime
senmiydin yüreğimde bu ateşi yakan
yoksa ateşin kendisimiydi sevdan
ateş sendin,sen bendeydin,ben yangın...

yokluğunun çıldırtıcı sesi uzanıyordu yine öksüz yanlarıma
özlemimdin,özlenendin,özlettirendin
ben hep bunu sevdim belki
sendeki ulaşalımayan seni
ve benim medetsiz sensizliğimi
sensizlik kuşatırdı benim her gece senle dolu düşlerimi
düşüm sendin,sen bendeydin,ben öksüz...

senle dolu olan sensizlikte kalmak nedir bilirmisin
ne bahar tat verir ne sabahlar
ömrüne sıkılmış bır kurşundur gayrı sevda
hedefi şaşmaz
vururda yüreğinin ortasından da kanın akmaz
kurşun sendin,sen bendeydin,ben vurgun...

birde beklemek ölümle birdir
hiçbir acı koymaz ama hasret beterdir
damıtılmış zehirdir hasret
her hücreni mesken tutar
yinede sunanı sensin diye kana kana içilir
hasret sendin,sen bendeydin,ben bitkin

bir hazan mevsiminin son yaprağıyım dalına sadık
titrerim her rüzgarda
ayrı düşmemek için hayattan
ama eylül çetin eylül zor eylül ayrılık yardan
vurur ayrılık naçar yanlarıma sararırım oracıkta
hani kopup düşsem ayaklarının altına gam yememde
alıp götürür beni rüzgar
kimliği belirsiz diyarlara
özüm sendin,sen bendeydin,ben solgun...

''Hayat denilen kisa mesafemin
her evresinde dolasan SEN
Gecemde Sen, Gunduzumde Sen
Bir Sen varsin, Ve birde Sen.
Ben olupta, Sensiz yasamayi bir bilsen.!
Omrum Sendin, Sen hayatim, Ben yorgun.''

''şiirin son kıtası sevgili arkadaşım meliha'ya aittir.kendisine sonsuz teşekkürlerimi sunarım