Sen,
Bembeyaz bulutlardan kopup gelen,
Hülyalı gözlerin, sevgi damlasısın...
Ben,
Çamur dolu dere yatağında,
Yıllardır bulanık akan bir selim...
Sen,
Masmavi bulutların parıldayan gözbebeği,
Kelebeğin özlediği çiçeksin.
Ben,
Kurak bir toprak,
Suya hasret bir bozkır,
Çiçeğinden uzak bir diken...
Sen,
Baştanbaşa neşe dolu bir beste
Ben,
Dinlenirken inlenen
Buruk bir şarkıyım...
Sen
Yaşanacak kadar güzel,
Ananın ak sütü gibi temiz,
Gönül bağımda tomurcuk.
Ben,
Issız göklerin kum fırtınası,
Suya hasret, çorak bir toprağım....
Kayıt Tarihi : 1.8.2008 23:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/01/sen-ve-ben-420.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!