Sen ve Ben Şiiri - Abdurrahman Demir

Kaybettiklerine yenisini ekleyeceksin sen
Ben hüznünü yaşayacağım
Başka türlü olabilirdinin

Hayat devam ediyor tiyatrosunun
Çok kötü iki oyuncusu
Yıldızları kahvene doldurup
Yudumladığında sen
Harcayacağım son bozuk aşkını yüreğimin
Gelişmekte olan ülkenin çocuğu ben

Hayır aklar düşmedi saçlarıma
İyi bakın yüreğimin karasına
Ademden gelme çırılçıplak
Yalnızlığın elmasını
Komşunun bahçesinden çalıp
Kabuğunu soymadan yedim defalarca
Tanrı güler mi acep ağlar mı buna

Bilirdim tadı ekşimsiydi sevdanın
Bakışı acı suyu tuzlu
Yine de razıydım ama
Tanrısal bir edayla çağıran ateşin
cayır cayır yanan odunu olmaya

Hayat diyecektin kaybettiklerine
Dalgalara taş atan mızır çocuğun asiliğinde
Aynanın karşısına geçip sabahları
Hiçbir şeyin yoktan var olmayacağına inandıran gülümsemenle
Saçlarını tarayacaktın
Biraz peynir bir iki zeytin yiyecektin
Fırtına dindiğinde

Bense felsefesini yapacaktım aşkın
Birkaç kitap okuduktan sonra
Her şeyi olmasa bile
Çoğu şeyi bildiğine kanaat getiren
Masum Anadolu çocuğunun saflığıyla

Amaaan diyecektin kaybettiklerine sen
Ben hüznüyle tatlanacaktım
Bir kez daha aşkın yüceliğinin
Özür mü
Dilemeliyim seni çok sevdiğimden
Hayır
And olsun ki
Mem û Zîn üzerine
Sevmeyeceğim kimseyi senin kadar
Bir daha kaybetmeyeyim diye...