Sen ufuk cizgisinin ardindan kizilligi ile dogan günes
Ben cam kenarina oturmus dogusunu bekleyen köylü kizi
Sen karanlik gecenin en büyük yildizi
Ben hayranlikla seni izleyen, askimdan sana öten baykus
Sen bebegin aglamasindaki masumiyet
Ben seni sevkatle bagrina basan anne
Sen Mecnun’un Leyla‘ ya aski
Ben Leyla’nin sana bakan gözleri
Sen baharda tomurcuklanan cicek
Ben acmani bekleyen seni koklayacak cocuk
Sen alinan nefes, damarda kan, ekilen tarla
Ben sana hava,sana su, sana toprak
Kayıt Tarihi : 1.6.2008 22:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ebru Ünver](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/06/01/sen-ve-ben-400.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!