Sen ve Ben (4) Şiiri - Yusuf Kemal Çetin

Sen benden uzak,
Ben senden uzakta.
Be bir ask yasaniyor,
Nede bir ayrilik.
Seni bilemiyorum,
Gelmiyor'ki senden bir haber.
Soramiyorum'ki sana nasilsin naber.
Ama ben biliyorum kendimi.
Hic mi?
Hic iyi degilim sensiz.
ilaca bagimli hasta gibi,
Sana ve sevgine bagimli yasiyorum.
Ben senden cok uzakta,
Sabahlari gunes oluyor gozlerimde.
Seni dusunerek sabahladigim icin.
Ben bilirim'ki,
Sabahlara kadar hic uyumumazsin sen.
Gunes olan gozlerimde,
Aksamlari gozyaslarim yerini aliyor.
Hayalin bugulu gozlerimde gorunuyor.
Gun batimiyla beraber,
Gozbebeklerimde kaybolup gidiyorsun.
Seni bulamiyorum yanimda yoksun.....

Sen bende bir gozyasi,
Ben sende bir huzun.
Bende bir baska ruhun yuzun.
Bir baharim iki guzum'sun.
Apansiz geldin surgun duygularima.
Costurdun beni bahar oldun damarlarimda.
Hep kalbimde bir sevgi cicegi buyuttum,
Sevenler adina.
Bir varmis bir yokmus diyen,
Papatya fallarina inat,
Seni Seviyorum.
Bir gozyasin iki gozumsun.
Ben biliyorum sevgimi.
Ben senden cok uzakta.
Ayriligin hasret kokan tuzahinda.
Basimi her yastiga koydugumda.
Hatirlarim'ki,
Seninde bende hislerin.
Seni benden alacak kadar,
Alnima yazilmiz kaderin gucu yok.
Sensiz ecelimde gelse donmek ve olmek yok.
Gozlerime dolu dolu hatira kattigin,
Gozyaslarimde deli divane ariyorum seni.....

08/07/2010
persembe....