Sen ve Ben Şiiri - Poyraz Karadeniz

Bir piyonu ileri sürmen ile başladı herşey..
Bir piyonun önünü kesmem ile şekil aldı..
Ben hatalıydım sana göre..
Vezirimi,piyonun uğruna kaptırdım sana..
Çok aptalca bir hamle dimi..
Ama dön bak şekile..
Bir tek benim şahım ayakta..

Hani demiştim ya sana..
Ne olursa olsun hile yapma..
Hani demiştim ya sana..
Ya olduğun gibi ol..
Bildiğin gibi oyna..
Ya da hiç bu oyuna başlama..
Başlarım ben yaparım..
Senin için herşeyi yapmaya hazırım dediğinde..
Kelimelerin karışmasından anlaşılmalıydı herşey..

Yap yapacaklarını durma..
Oyna taşlarla tek tek..
Değiştir oyunu..
Ama unutma ben bensem..
Bir oyunu kaybetmeyi önceden kabullenmem..
Eğer bu oyun biticekse..
Kazananı olmayacaktır..

Sonucunun böyle olacağını bildiğin halde..
Bu oyuna devam ettin..
Kutluyorum seni..
Kaybeden olmak güzel bir duygudur..
Ama kaybedipte,kazanın yüzüne bakamamak..
Daha da güzel bir duygudur..

Yaşamak istediklerini..
Tüm emellerini bu yönde kazandırdın askerlerine..
Ama o sana ne kazandırdı..
Boş bir sayfa ve elinde tahtanın üzerinde kalmış..
Paslanmaya yüz tutmuş..
Daha ilk başlarda oynaman gereken taş duruyor..
O taş ki seni oyundan ediyor..
Büyük düşünme..
Fazla aklını zorlama..
Akılsızın değil akıllının yapacağı bir iştir..
Bir piyonla veziri kapıp..
Sonra tüm taşlarını bir bir kaptırmak..
Benim oyunumda yazılıdır..

Kaybetmeyi sevmem..
Ama bende kaybederim..
Ama asla bir oyunu yarıda bırakmayı..
Hiç sevmem..
Hiç..

Onca yaşananlara rağmen..
Oyun yeniden başlıyor..
Benim hamlelerimden birisi..
Hamle sırası sende..
İki seçeneğin var..
Ya kazanırsın ya kaybedersin..
Evet kazanan olacak..
Oda hayat,yaşam olacak..
Kazandıkları ise..
Sen ve Ben..