Sen Ve Ben Şiiri - Ziya Bekar

Çığlıklarla geldim dünyaya,
Üstü toprak hanay bir evde.
Ne doktor, ne hemşire
Sadece ve sadece yaşlı bir nine.
Fırsat bulamadım,
Koşup oynamaya,
çevreme bakmaya.
Başladım tarlada çalışmaya,
Çocukluğumu bile yaşayamadan,
İşte ben bu toprakların ve
Köyümün çocuğuyum.

Sende çığlıklarla geldin dünyaya
Konforlu rahat bir hastanede
Doktor,hemşire gözetiminde
Sağlıklı bir bebek olsun diye
Acı çekmek nedir bilmedin
Hele toprağın sesini hiç mi hiç
Dinlemedin.
İşte sen sana o şartları sunan
O şehrin çocuğusun.
Ben okulsuz ve öğretmensiz bir köyde
Ben ne okul nede öğretmen gördüm
Keçi, koyun, sığırın ardında
Elimde kitap, defter ve kalem
A, B, C yi kendi kendime öğrendim
İşte ben bu toprakların ve
Köyümün çocuğuyum
Sen ise lüks okulda, en iyi öğretmende
Hatta özel öğretmenler tutulup
Özel dersler yanı sıra
Özel kolejlerde okudun
Elini sıcak sudan soğuk suya sokmadın
Sen bu çocuk yılını da
Bizleri düşünmeden kutladın
İşte sen beni bilmeyen
Bana yabancı o şehrin çocuğusun.
Ben branş ders öğretmeni nedir görmedim
Ne verildiyse onlarla yetindim
Fen dersini de matematiği de öyle öğrendim.
İşte seni ve beni eşit gösterip
Diploma veren liseyi bitirdim
İşte ben bu toprakların
Ve köyümün aydınıyım.
Gün gelip çatıyor
Ö,S,Y,M seni ve beni seçiyor
Binlercesini seçtiği gibi
Sen istediğin bir üniversiteye
Ben ise hayat okulunu kazanıyorum
Sen şehrin çocuğuydun
Şimdi şehrin genci oldun
Ben ise bu toprakların
Ve bu köyümün çocuğuydum
Şimdi ise bu toprakların
Ve köyümün genci oldum.
Hayat sana tatlı ve mutlu
Hayat bana acı ve isyankar
Hayat sana bir ralli yarışı
Bana ise Kaplumbağa yürüyüşü
Yıllardır sen hayattan memnun
Ben ise isyankarım
Sen sonunda büyük bir iş sahibi
Ben sonunda
Ürettiğinin karşılığını alamayan
Zor geçinen bir çiftçi
Sen alın terini sömüren bir tefeci
Ben yavaş,yavaş yok olmaya mahkum
Bir çiftçi ve emekçi
Sen şehrin ben ise bu toprakların
Ve köyümün insanıyım
Sen milletin efendisi
Ben ise köyümün efendisiyim.