Sen Ve Ben Şiiri - Hakan Büyükdere

SEN VE BEN
Ben seni düşünüp,uykusuz gecelerime bir yenisini eklerken
Sen onun kollarında mutluluktan uçuyorsun.
Benim gözyaşlarım,karanlık gecelerime eşlik ederken
Senin gözlerindeki sevincin parıltısı,
Işığını gölgede bırakıyor güneşin.

Öyle olsun bebeğim.
Sen mutlulukla gülümse
Ben gözyaşı dökeyim.,
Ama sakın unutma!
Ne kadar yaralansam da derinden..
Ayağa kalkmasını bilirim ben yeniden.,
Çünkü nice yolları aştı
Sızlayan ayaklarım
Ve..
Nice ağır yükleri kaldırdı,
Şu yorgun omuzlarım
Ne, babamın yelken açışı uzaklara
Ne de, anamı kaybetmenin acısı yıkabildi beni
Dudaklarımı ısırarak katlandım,
Dostlarımın ihanetine.
Ben bunu da atlatırım,
Sensizliğe de alışırım güzelim.

Kendini “Vazgeçilmez” olarak gören sen!
Bir gün onun tarafından,
Bir kenara itildiğinde,
Anlayacaksın mezarlıkların,
Kendini “Vazgeçilmez “olarak, görenlerle dolu olduğunu.
Ve bütün sahte sevgilerin bir sonu olduğunu…

İşte o zaman beni aradığında
Seni bekliyor olmayacağım.
Sen uykusuz gecelere talim ederken
Ben yaşamaya o zaman başlayacağım.
(Hakan Büyükdere)