Sen ve Ben Şiiri - Nuran Üçer

Sen oksijen gibisin bu evrende
Bende hidrojen senin yanında
İkimiz birleşince oluşan su gibiyiz
Hem birbirimizden çok uzak, hem birlikteyiz

Sen sağlam gövdeli gül dalı
Bense sana sıkı sıkı tutunmuş gül goncası
Dikenlerin acıtsa da elleri
Her rengi farklı anlatılıyor derin duyguları

Sen koca bir okyanussun yeryüzünde
Ben köpük köpük dalga sende
Martılar korkak, ürkek uçuşur üzerimizde
Ama özgür ve mutlu ötüşlerle

Sen bulutsun gökyüzünde süzülen
Bende aralarından sızan yağmur damlaları
Yürekler dağlanınca ayrılıklarla
Sel olur yaşlar akar gözlerden insafsızca

Sen rüzgarsın sürekli bana doğru esen
Ben senin önünde sağa sola savrulan yaprak
Ağaçta dallar boyunlarını yere doğru sarkıtarak
Sevdiğini kucaklamaya çalışır nazik ve sevecen

Sen geniş meydanlara açılan kapısın
Bende seni açmaya çalışan anahtar
Gönlünün kilidini açmak isteyenler bilsinler
Mutluluğunun açarı bende beklemesinler

Sen ateşsin etrafını yakıp kavuran
Ben mangalda senden arta kalan kor
Yılmadan, usanmadan mutluluğu arayan
Unutulunca da külleri savrulan

Sen aşksın herkesin ulaşamadığı
Bense seninle yaşayan sevda ırmağı
Sana ulaşabilmek için bana yakışanı yapacağım
Sabırla seni böyle sevmeye devam edeceğim

27/07/2007 02.53

İki rayı gibiyiz bir tren yolunun...yakın olması neyi değiştirir son istasyonun...sen ve ben öyleyiz.....Bahadır ÖZEN