SeN ve BeN Şiiri - Gökhan Uludoğan

Yıldızlara her baktığımda,
Adın gelirdi aklıma.
Benimle her olduğunda;
Okşardım saçlarından,
Oturturdum yanıma.
Başını eğer yüzüme bakardın.
Bakmaya doyamazdım sana.
Sonra kalkıp öperdin beni
Ve karşıma geçerdin;
Beni seviyormusun diye sorardın.
Gözlerimin içine bakardın;
Anlardın...
Sessizce bir sigara yakardın,
Dumanını üflerdin yüzüme.
Seni sevdiğimi haykırmamı isterdin,
İnanmazmış gibi sevdiğime.
Ne demek bu derdim.
Sen gülerdin.
Çünkü utanırdım,
Kızarır söyleyemezdim.
Bilirdin,dalga geçerdin.
Yüzüne karşı değil ama
İçimden feryad ederdim.
Ben kalkıp ışıkları kapatırdım,
Sen masaya mum koyardın.
Mumu bana yaktırırdın.
Beni şımartıp,
Sandalyemi çekerdin,
Karşıma geçip otururdun.
Ve beni sevdiğini fısıldardın.
Bense o an hiç konuşmazdım.
Çünkü o an;
Gözlerinde kendimi arardım.
Gelince kendime,
Mutlak bir sakarlık yapardım.
Çünkü;
Ya başkasını sevebileceğin,
Gelirdi aklıma.
Yada gözlerinde kendimi bulamazdım.
O ara belki kültablasını dökerdim,
Belki elimi,belki de örtüyü yakardım.
Gözlerim dolardı ağlardım.
Bütün romantizmini mahfederdim gecenin
Ve gizemini kaybederdim.
Huzursuz olmaya başlardın.
Önce;
Gözlerimde ki yaşları silerdin ellerinle,
Var gücünle;
Teselli etmeye çalışırdın.
Sonra;
Bir palyaçoya dönerdin,
Gülmemi sağlardın.
Sevinirdim.
Mutluluktan tekrar dolardı gözlerim,
Bu kez sende ağlardın.
Hele bana sarılınca...
Keşke mümkün olsa;
Ben sana bağlı yaşardım.

31.05.2005
Cuma