SEN VE BEN Şiiri - Şair Yasef

Ben sensizliğin isyanlarında,
Sen kimbilir hangi düşüncelerde.
Ellerim ellerine muhtaçken,
İçimi ısıtan gözlerin nerde.
Her gece ağlarken yalnızlığa,
Hayallerimden çıkıp gerçekleşmelisin.
Karanlığıma bir güneş gibi doğmalı,
Yalnızlığımı sevginle sarmalısın.
Üşüyen ellerime, kanayan yarama,
Sonsuzluğa dek umut olmalısın.
Gördüğüm her gözde, duyduğum her seste,
Aramamalıyım seni.
Yokken var olmalısın benimle.
Özlemeliyim seni doya doya, en umutsuz özlemimde,
Ansızın çıkmalısın karşıma.
Bin hasretime, tek bir bakışın yetmeli.
Ben sensizliğe ağlarken,
Sen her düşen gözyaşıma değmelisin.....!