Sen Ve Ben Şiiri - Abdullah Oral

Sen Ve Ben

En soğuk yerinde durdum yaşamın
Küçük sevinçlerle ovuşturdum avuçlarımı
Gök kuşağını saklıyordum elinde.

Karşılamak istedim seni her köşe başında
Uçurum kenarlarına açıp kollarımı
Mavilerin koyulaştığı yerde
Yönü belirsiz akan sular gibi

Her defasında bir adım kalmıştı sana
Ya benden önce geçiyordun
Ya ben geç kalıyordum sana

Bu kadar derin kanamazdı yüreğim
Ellerine uzanıp tutsaydı ellerim
Asardım yüreğimi başak saçlarına
Ya hiç ayrılmadan asılı kalsın orada
Ya da duvarlar çökseydi uykularıma
Sen ve ben birlikte yürüseydik sonsuzluğa…