Sen harcıyorsun doyasıya,
Ben ödüyorum zor bela.
Sen içerken sonuna kadar
Ben acı çekiyorum bedenimle,ruhumla.
Sen günahkarsın, uslanmaz,
Bana yazılıyor tüm bunlar.
Sen artık arsızlaştın, alıştın,
Ben utanıyor, kaçıyorum.
Sen sözler veriyorsun
Ben tutamıyorum.
Sen acını uyuşturmada ustasın,
Ben hep onlarla yaşıyorum.
Sen sevmek istemiyor kaçıyorsun,
Beni de yapayalnız bırakıyorsun.
Yeter be yeter artık
Çok oldun sen artık
Düş yakamdan...
Ben öldüremedim seni çok uğraştım,
Kemdimi de feda sana.
Benim yaşamam lazım...Fakat
Sen ölmelisin artık, kardeşim Polat.
31 Ağustos 2006
Murat Polat 2Kayıt Tarihi : 31.8.2006 13:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)